Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Esse enim, nisi eris, non potes. Duo Reges: constructio interrete. Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Et harum quidem rerum facilis est et expedita distinctio. Scaevola tribunus plebis ferret ad plebem vellentne de ea re quaeri. Quae cum essent dicta, discessimus. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Non est igitur summum malum dolor. Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego?
Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.
Et hunc idem dico, inquieta sed ad virtutes et ad vitia nihil interesse. Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Sed ea mala virtuti magnitudine obruebantur. Quorum altera prosunt, nocent altera. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Res tota, Torquate, non doctorum hominum, velle post mortem epulis celebrari memoriam sui nominis. Atque etiam valítudinem, vires, vacuitatem doloris non propter utilitatem solum, sed etiam ipsas propter se expetemus.
An eiusdem modi?
Quaesita enim virtus est, non quae relinqueret naturam, sed quae tueretur. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit. Quonam, inquit, modo?
His enim rebus detractis negat se reperire in asotorum vita quod reprehendat.
An hoc usque quaque, aliter in vita? Ergo in gubernando nihil, in officio plurimum interest, quo in genere peccetur. Addidisti ad extremum etiam indoctum fuisse. Non igitur bene. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Hoc positum in Phaedro a Platone probavit Epicurus sensitque in omni disputatione id fieri oportere.
Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum esse et suis voluptatibus?
Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Cenasti in vita numquam bene, cum omnia in ista Consumis squilla atque acupensere cum decimano. Qui enim voluptatem ipsam contemnunt, iis licet dicere se acupenserem maenae non anteponere. Videsne quam sit magna dissensio? A primo, ut opinor, animantium ortu petitur origo summi boni. Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes.
Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Apparet statim, quae sint officia, quae actiones. Nec lapathi suavitatem acupenseri Galloni Laelius anteponebat, sed suavitatem ipsam neglegebat; Hoc non est positum in nostra actione. Stoici scilicet. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Maximas vero virtutes iacere omnis necesse est voluptate dominante. Equidem soleo etiam quod uno Graeci, si aliter non possum, idem pluribus verbis exponere. An est aliquid, quod te sua sponte delectet? Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis.
Iam quae corporis sunt, ea nec auctoritatem cum animi partibus, comparandam et cognitionem habent faciliorem. Si enim ad populum me vocas, eum. Qui-vere falsone, quaerere mittimus-dicitur oculis se privasse; An eiusdem modi? At multis se probavit. Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?