Scaevolam M.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ergo id est convenienter naturae vivere, a natura discedere. Duo Reges: constructio interrete. Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt. Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus? Quia, si mala sunt, is, qui erit in iis, beatus non erit. Aut unde est hoc contritum vetustate proverbium: quicum in tenebris?

Memini vero, inquam; Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Eadem nunc mea adversum te oratio est. Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur? Nec tamen ullo modo summum pecudis bonum et hominis idem mihi videri potest. Voluptatem cum summum bonum diceret, primum in eo ipso parum vidit, deinde hoc quoque alienum; Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Quamquam tu hanc copiosiorem etiam soles dicere. Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?

Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.

Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Neque enim civitas in seditione beata esse potest nec in discordia dominorum domus; Quod quidem nobis non saepe contingit. Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus sensuum iudicia defendere. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Idem etiam dolorem saepe perpetiuntur, ne, si id non faciant, incidant in maiorem. Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget. Nobis aliter videtur, recte secusne, postea;

Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Quo studio Aristophanem putamus aetatem in litteris duxisse? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Quos quidem tibi studiose et diligenter tractandos magnopere censeo. Venit enim mihi Platonis in mentem, quem accepimus primum hic disputare solitum; Verum esto; Incommoda autem et commoda-ita enim estmata et dustmata appello-communia esse voluerunt, paria noluerunt. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Istam voluptatem, inquit, Epicurus ignorat?

Idemne, quod iucunde? Nulla profecto est, quin suam vim retineat a primo ad extremum. Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum. An hoc usque quaque, aliter in vita? Negat enim summo bono afferre incrementum diem. Si quidem, inquit, tollerem, sed relinquo. Quid Zeno? Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui?

Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis;

At enim hic etiam dolore. Si enim ita est, vide ne facinus facias, cum mori suadeas. Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta. Rationis enim perfectio est virtus; Confecta res esset. Semper enim ex eo, quod maximas partes continet latissimeque funditur, tota res appellatur. Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;

Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec. Murenam te accusante defenderem. Praeteritis, inquit, gaudeo. Quid, quod res alia tota est? Ad eos igitur converte te, quaeso. Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere? Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Aut, Pylades cum sis, dices te esse Orestem, ut moriare pro amico?

Tum Piso: Quoniam igitur aliquid omnes, quid Lucius noster?

Idemque diviserunt naturam hominis in animum et corpus. Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset. Quid enim possumus hoc agere divinius? Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Propter nos enim illam, non propter eam nosmet ipsos diligimus. Philosophi autem in suis lectulis plerumque moriuntur. Ut pulsi recurrant? Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico.

Tum, Quintus et Pomponius cum idem se velle dixissent, Piso exorsus est. Pollicetur certe. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Bork Hoc ne statuam quidem dicturam pater aiebat, si loqui posset. Tenent mordicus. Prodest, inquit, mihi eo esse animo. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Prioris generis est docilitas, memoria;

Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Id enim natura desiderat. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Restatis igitur vos; Sed tu istuc dixti bene Latine, parum plane. Sint modo partes vitae beatae. Huius ego nunc auctoritatem sequens idem faciam. Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt. Tubulo putas dicere? Bork